dag 13 Canyonlands the Needles

Vandaag is onze laatste dag in Moab. Ik moet zeggen dat Moab me erg mee viel, druk maar doordat het een heel langgerekt plaatsje is, heb je niet het gevoel dat het overvol is.
Dat gevoel had ik trouwens bij Arches en Canyonlands ook niet.
We vertrekken in zuidelijke richting en komen zowaar nog een flinke Arch tegen !
De afslag naar Canyonlands - Needles is een lange weg, maar o zo mooi! Overal verrijzen rode steenmassa's langs de weg, sommige zien er een beetje gevaarlijk uit; wat als er zo'n brok nu loslaat en de weg oprolt, want we rijden er zeer kort langs. ik denk dat dit de mooiste toegangsroute tot een park is die we tot nu toe hebben meegemaakt.
Het toegangshokje van het park is niet bezet, maar nu niet omdat het zo vroeg is maar waarschijnlijk omdat het er niet druk is. We melden ons bij het visitor center en nemen de tips ter harte.. In het park komen we als eerste langs de Wooden Shoe Arch, een Nederlands tintje hier ver van huis!
We stoppen bij de Pothole Point voor een korte trail. De Potholes hebben we al eerder gezien en zijn niet echt bijzonder, het mooie van deze trail zijn de vergezichten.
We gaan naar de verste stop: de Big Spring Canyon Overlook, wederom mooi, maar we zijn duidelijk minder onder de indruk dan gisteren. Waar blijven de Needles?
We rijden nog een aantal zijweggetjes in richting de rotsen wat de Needles lijken te zijn, maar het is zo heiig dat we ze niet goed kunnen zien. Jammer, jammer! Zou dat te maken hebben met de bosbranden in California?
We gaan naar het Visitor Center om te vragen of we op de een of andere manier er dichter bij kunnen komen. De ranger vertelt dat er een aantal trails zijn waarbij dat kan, maar deze zijn niet te doen met dit warme weer. Normaal kun je ze beter zien, maar doordat de lucht niet helder is, zal het niet beter worden.
We balen en besluiten de onverharde weg richting Colorado River Overlook te rijden. Maar na 2,5 mijl door het stof te hebben gereden, met soms rare bochten en hellingen, zijn we toch niet zo heldhaftig meer. Stel dat we hier vast komen te zitten bij 100 grF! We besluiten verstandig te zijn en weer om te draaien. B speelt nog wat met zijn 4 wheel drive en zijn herkenbaar aan een grote stofwolk.
Op de terugweg rijden we langs de Newspaperrock, waar indianenstammen vroeger allerlei tekeningen op gemaakt hebben. Ze schatten de oudste tekeningen op ca 2000 jaar, maar er schijnen ook bij te zitten van zeer recent?! We parkeren de auto onder een paar bomen en gaan lunchen.
Aangenaam verrast zijn we als we in ons hotel in Monticello aankomen. Een groot zwembad lonkt naar ons en nog een lekkere hottub ernaast ook. Daar gaan we eerst gebruik van maken!
We maken er verder een relaxte middag van, B ligt al snel te pitten bij het zwembad en M geniet van de rust .....
We eten heerlijk bij een tentje recht tegenover het hotel, lekker makkelijk. Wanneer we terug bij het hotel aankomen, zien we op het veld achter het hotel een hert lopen, wanneer we goed kijken zien we overal herten lopen, het is een groep van wel 20! Stil blijven we staan en hoe donkerder het wordt, hoe dichterbij ze komen. Ik  blijf buiten wachten totdat het zo donker wordt totdat er geen foto's meer te maken zijn. Op het laatst stond de groep nog maar een paar meter van me af, zo bijzonder!