Yosemite National Park - dag 1

Gisteren heeft B bij de Italiaan spaghetti con aglio e olio gegeten, heet daar Big Tony. Daar zaten potverdorie wel tien hele tenen knoflook in, maar wel goed bereid, dus geen overheersende knoflooksmaak. Regelmatig kwam de bediening langs met water met de opmerking "who eats a Big Tony needs a lot of water" en goot het glas voor de zoveelste keer weer vol. B vond het wel meevallen maar 's nachts lag het toch wel wat zwaar op de maag, heeft geen goede nachtrust opgeleverd. M had een betere keuze gemaakt: Angel hair spaghetti met shrimps.

Vanmorgen weer vroeg uit de veren maar niet van harte. Het wordt een zware dag met een bezoek aan Yosemite Valley.

Het begint rustig, we rijden eerst weer een stuk vlak, en daar komt bij dat autorijden in Amerika echt niet moeilijk is. De afstand naar Yosemite is ongeveer 40 mijl, maar het is één rechte weg, zonder gekheid er zit geen bocht in. Je moet wel blijven opletten want heel af en toe heb je op een kruispunt een stopteken. Dat is overigens wel leuk, bij een gelijkwaardige kruising is het niet zo dat rechts voorrang heeft, nee alle richtingen hebben het stopteken, en je moet ook daadwerkelijk stil staan. Degene die als eerste stilstaat, mag als eerste vertrekken, enzovoort. Werkt goed!

We rijden via route 140 de bergen in langs de Merced River; daar worden we omgeleid omdat een weg over wel 100 meter geblokkeerd is door een aardverschuiving. In het park doemt al vrij snel de El Capitan op, een rotsblok van ruim 900 meter hoog. We stoppen bij Swinging Bridge, hoewel er weinig swingend aan deze brug is. Het uitzicht is hier fantastisch, het lijken wel schilderijen van Bob Ross (Je weet wel die van: “A little bit of Van-Dijck-brown, there, there, there it is”).

In de valley wordt je dringend verzocht (we urge you) om de auto te laten staan en de shuttlebus te nemen. We zijn eigenwijs en gaan met de auto, maar dat wordt wel ontmoedigd, heel veel plaatsen zijn voor de bus wel bereikbaar maar voor de auto niet. Het duurt dan ook even voordat we onze weg gevonden hebben en parkeren op een strategische plek, de parkeerplaats bij Curry Village. Hier staan de (overigens verschrikkelijk lelijke (je wilt er dood nog niet gevonden worden)) tenten waar zo veel om te doen is in verband met het Hanta-virus. We krijgen bij de ingang ook een handout over dit virus.

Vanaf de parkeerplaats lopen we de trail naar de Vernall Fall. Blijkt een niet al te lange tocht te zijn (ongeveer 8 km), maar oh, oh, oh, wat was het zwaar. Het begin is vlak en loopt gemakkelijk, maar de laatste 2,5 kilometer gaat alleen maar bergop. We zien behoorlijk af, maar als op een gegeven moment de waterval in zicht komt, is M niet meer te houden! Ze krijgt een adrenalinestoot en zal het eindpunt bereiken. Dit lukt dan ook, en het uitzicht op de waterval is adembenemend mooi. Het water valt van bijna 100 meter hoog en spat uiteen op de rotsen, resulterend in een nevel van water. Je wordt ook gewoon nat als je op zo’n 30 meter afstand zit, maar daarnaast veroorzaakt deze nevel ook een geweldig mooie dubbele regenboog.

De terugweg is een stuk gemakkelijker maar toch vallen we wederom doodvermoeid in de auto, bekijken nog even hotel Ahwahnee, doen nog even de Village Store aan, en vertrekken richting Merced. M maakt foto’s van de zonsondergang. Om precies 7 uur zijn we terug in het hotel. B meteen in de zwembroek en naar het zwembad, maar helaas, ondanks dat het zwembad tot half 10 open is, is het hek al afgesloten?! Dan maar douchen.

Morgen rijden we door Yosemite via de Tioga-pas naar Mammoth Lakes.

CU!