Dag 23: Monterey naar Pismo Beach

Vandaag vertrekken we naar Pismo Beach. M heeft gezien dat er vandaag een oldtimer + porsche tentoonstelling is in Carmel, een plaatsje vlak onder Monterey. Dit is wel erg toevallig; in de voorbereiding hebben we het regelmatig gehad over Monterey en de autoveilingen die regelmatig te zien zijn op Discovery bij Chasing Classic Cars met Wayne Carini. Dus ik had al regelmatig tegen M gezegd dat als ik Wayne tref dat ik samen met hem op de foto ga. Het toeval wil dat deze week juist in het teken staat van auto's en jawel dat Wayne Carini ook komt.
We vertrekken dus vol goede moed naar Carmel, zoeken ons een fijn pakeerplaatsje in het dorp en gaan op weg naar de tentoonstelling. Op dat moment is Wayne in nog geen velden of wegen te zien. We trekken langzaam langs de ruim 300 opgestelde auto's, want het is er druk. Wat een pracht en een praal; op de tentoongestelde auto's is werkelijk niets aan te merken, zelfs de motoren die erin liggen lijken nog nooit gebruikt. En wat weten die Amerikanen veel van auto's, we horen regelmatig toeschouwers discussieren over het bouwjaar van de diverse auto's. M en met name ik begin me steeds kleiner te voelen, want ik dacht best wel wat van auto's te weten, maar ben hier een absolute leek. We maken maar veel foto's dan lijkt het alsof we ook kenners zijn.
Op het moment dat we bijna aan het einde zijn wordt de show officieel geopend met het Amerikaans volkslied. Best indrukwekkend moet ik zeggen, het wordt muisstil en de meeste Amerikanen springen in de houding en leggen de hand op het hart. Wij gedragen ons ook plechtig en maken slechts 1 foto van het ritueel. Als we bijna aan het einde zijn gekomen ontwaren we een professionele filmcamera. Het zal toch niet waar zijn, is Wayne nu werkelijk gearriveerd. Helaas, het blijkt loos alarm te zijn, geen Wayne te bekennen. Met een hele ervaring rijker verlaten we Carmel en zetten koers naar het zuiden.
Het was de bedoeling om de scenic Highway 1 te rijden langs de kust, maar door hevige regenval zijn delen van de weg en van een brug weggespoeld waardoor we een behoorlijk eind moeten omrijden via de Highway 101 We koersen af op San Simeon om zee-olifanten te spotten en om het kasteel van Hearst te bewonderen. We rijden al een tijdje lang de zee als M beweging ziet in het water en bijna door het dolle heen raakt. Deze opwinding is niet voor niets want er zijn we schatten een tiental walvissen aan het jagen voor de kust. We parkeren snel de auto en gewapend met onze camera's zoeken we de horizon af op enige beweging. Regelmatig laten de walvissen zich zien door spuiters, uit het water stekende kromme ruggen of vinnen en heel af en toe komen ze met hun kop boven water. We schieten heel wat rolletjes vol zou ik bijna zeggen en kunnen er geen genoeg van krijgen. Maar, duty calls, dus uiteindelijk rijden we door naar de zee olifanten. Deze liggen een 5-tal mijl verderop op het strand te zonnen, Enorme beesten zijn het met een korte slurfachtige snuit. Om eerlijk te zijn ziten we nog vol van onze walviservaring en nemen hier dan ook snel afscheid om nogmaals de walvissen te spotten. Uiteindelijk vatten de reis naar Pismo Beach aan en vallen wederom uitgeput op ons kingsize bed. Wat een dag, wat een indrukken! Gelukkig is de Italiaan maar 50 meter lopen en nadat we nog even de boulevard hebben bekeken vallen we moe maar voldaan in slaap.

See you!