Dag 12 Villacheralpenstrasse en Dreilandereck

Vandaag rijden naar het zuiden richting de Villacher alpenstrasse. We rijden langs de 2 meertjes waar we deze week al eerder langs gekomen zijn, tanken bij een dorpje en vervolgens komen we in een ravage terecht. We denken eerst dat de Oostenrijkers met een grote versterking van de rivierwallen bezig zijn, maar al snel komen we erachter dat hier pas een grote overstroming is geweest. We zien moddersporen tot halverwege ramen van huizen, zandzakken in raamkozijnen, overal grote stenen en veel modder in de weilanden. Een deel van de weg is weggeslagen. Via Google zoeken we op wat hier gebeurd is: eind juni is er rondom Villach heel veel regen gevallen, bewoners van Villach zijn nog geevacueerd. Maar de grootste ravage is bij de dorpjes iets boven Villach. We voelen ons een beetje ramptoeristen, maar we moeten hier nu eenmaal langs.

Dan ons doel: de Villacher alpenstrasse, deze is minder lang dan de Nockalmstrasse, maar de uitzichtpunten zijn spectaculairder. We maken dan ook weer vele foto's en komen uiteindelijk weer boven de 2000 meter uit. Het is hier boven flink koud en aangezien M hoge nood heeft, duiken we eerst het restaurantje in. We bestellen gelijk ook wat te eten, we lunchen eigenlijk niet hier, het ontbijt is veel meer dan thuis en daar leven we de hele dag op. Na het eten kijken we nog wat rond en gaan naar het volgend punt : aan de andere kant van het dal, richting de bergen in het zuiden, ligt de Dreilandereck. Hier komen Oostenrijk, Italie en Slovenie samen. Het is vanaf Villach nog 20 minuten rijden, dus dat slaan we niet over. Het is even opletten, want we moeten de afslag niet missen anders staan we zonder paspoorten bij de Italiaanse grens.

Onder aan de Dreilandereck pakken we de stoeltjeslift naar boven, we komen aan op 1600 meter hoogte en het is hier nog kouder dan boven bij de Villacher alpenstrasse, waarschijnlijk door de wind en het stilzitten in de open stoeltjeslift waar je ook niet echt warm van wordt. We lopen nog even naar Slovenie en vinden het dan goed geweest, de tijd begint ook te dringen want om 17 uur stopt de lift ermee. Verkleumd stappen we de auto weer in en rijden weer naar Bad Kleinkirchheim.

Voor vanavond hebben we een restaurantje gereserveerd hier in de buurt. Tot morgen!