Dag 3 Olympic NP

We zijn al vroeg wakker vandaag en houden contact met M en A die vandaag naar Seattle vliegen. Hun vlucht heeft een half uur vertraging, dus wij kunnen rustig gaan pakken.

De snelweg tussen ons hotel en het vliegveld hebben we ondertussen al een paar keer gereden en hoe laat we ook langs deze weg komen, het is altijd druk, altijd file. Zonder file is het 3 kwartier rijden, maar dat is ons niet 1 keer gelukt.

We vertrekken op tijd naar het vliegveld en parkeren op een Cell Phone Lot, een parkeerplek met Wifi, ideaal. Dus zodra de jongens hun koffer hadden reden wij naar de ophaal plek.

Vervolgens rijden we de file weer in, ongelooflijk hoe druk het om 11 uur 's ochtends al is!

Wat we gisteren niet in ons dagverslag vermeld hadden was dat we een andere auto gehaald hebben. Gisteren waren we nog maar net op de snelweg toen er een steentje op onze voorruit knalde. We hadden een flinke ster in de voorruit. Tijdens onze trip naar Seattle hebben we nagedacht over het al dan niet terugbrengen van de auto. Aangezien we op de terugweg langs het vliegveld reden, hadden we besloten om toch nog maar even langs Herz te gaan. Hier boden ze ons een nieuwe, vergelijkbare auto aan, een Toyota Highlander, maar Bert wilde graag een Amerikaanse auto. Nu hadden ze alleen 2 categorieen duurder nog een auto: je gelooft het niet: de Chevrolet Tahoe! (net als vorig jaar). In eerste instantie zouden we moeten bijbetalen, maar tijdens de onderhandelingen was de man van Herz vanalles op zijn computer aan het doen en ineens zegt hij dat we hem zonder bijbetaling mogen meenemen (wat een service!).

Dit verhaal hebben we buiten het verslag van gisteren gehouden, zodat we de jongens kunnen verrassen (deze auto is behoorlijk groter dan de GMC).

Maar goed, de file ....., uiteindelijk zijn we er even helemaal klaar mee en gaan ergens lunchen voordat we weer verder gaan ( niet dat de file dan opgelost is, maar goed). Zodra we voorbij Olympia zijn wordt het rustiger en na Aberdeen wordt het echt rustig, heerlijk! We rijden naar de onderkant van Olympic NP: naar Quinault Lake. Eerst gaan we naar de 'World's largert Sitka Pruce' een mega naaldboom. Daar lopen we de Rain Forest Trail Loop, een stuk regenwoud met bomen die of helemaal onder het mos zitten of vol hangen met allemaal slierten mos. Vervolgens lopen we ook nog de Maple Glade Rain Forest Trail, aan de andere kant van het meer.

Dan vervolgen we onze richting het noorden. De jongens vinden een goed restaurant direct aan de kust. We krijgen een tafeltje aan het raam met uitzicht over de Pacific, kan slechter toch? En het eten is ook nog heerlijk!

Maar de grootste verrassing moet nog komen: we hebben een cabin in de buurt van het Hoh rain Forest geboekt maar tot onze verbazing is dit een splinternieuw, modern chalet midden in het bos (3 nieuwe chalets staan er en 2 in aanbouw).

Jammer dat we maar 1 nacht blijven!!