Dag 2 Kalavryta en Mega Spileon

Na heerlijk te hebben geslapen, kregen we vanmorgen een uitgebreid ontbijt voorgezet. Dat is vakantie: heerlijk bij het zwembad op het terras een ontbijt met: tosti's, verse brood, zelfgemaakte jam/marmelade, thee, verse jus, gekookt eitje en natuurlijk Griekse yoghurt. Een superstart van de dag.
Na het ontbijt is B gaan zwemmen en M aan het gamen.
Bepakt met eten/drinken en fototoestellen gaan we naar het station hier in Diakofto. Daar vertrekken met het tandradtreintje naar Kalavryta, een bergdorpje met een holocaust geschiedenis. In 1943 zijn daar namelijk alle mannen en jongens ouders dan 14 jaar vermoord door de Duitsers (ruim 1400!), dit was een vergeldingsactie. De vrouwen en kinderen werden in een school opgesloten en dit gebouw werd in brand gestoken. Gelukkig zijn de meeste vrouwen en kinderen kunnen ontsnappen via ramen.
De klok van de kerk staat sinds die tijd stil.
Het is een vrij toeristisch dorpje, waar we starten met een terrasje. Al snel hebben we contact met het tafeltje naast ons. Griekse Australiërs met een kleindochter. We krijgen zelfs een tros druifjes, van het soort waar rozijnen van gemaakt worden, heerlijk! We hebben wel ons eerste buitje gehad daar in de bergen, niet dat het erg was, het was zo weer droog en aangenaam.
Daarna zijn we naar het plaatselijk museum geweest, waar we informatie kregen over de tweede wereldoorlog.
Vervolgens hebben we nog even rondgelopen totdat we met het treintje naar beneden konden.
Halverwege zijn we uitgestapt om naar het klooster Mega Spileo Monastery te wandelen. Nou is wandelen een ruim begrip, het was meer berg beklimmen. Na een tijd gewandeld te hebben, kwamen we op een steeds moeilijker pad. Gebukt tussen struiken door waren we het al snel zat. En uiteindelijk hebben we het opgegeven, het was niet leuk meer.
Op de terugweg bleek dat we verkeerd waren gelopen, dus toch maar de route vervolgd. Na een heel geklauter kwamen we onderaan het klooster. Aangezien het klooster spuuglelijk is en het vooral om de wandeling ging, zijn we ook maar direct weer omgedraaid.
De terugweg was voor mij nog zwaarder dan de heenweg. B huppelde zonder problemen naar beneden, terwijl M zich afvroeg waarom ze in vredesnaam gympen aan had en haar wandelschoenen had thuis gelaten. En wie dit soort uitstapjes kon bedenken [dat was M zelf, dus daar kon niets over gezegd worden .....].
Na uitgeput op het terras bij het station te zijn neergeplofd, smaakte de drankjes des te beter.
De terugweg in de tandradtrein was spectaculair, mede omdat we in de voorste wagon mochten zitten!
Terug in Diakofto hebben we heerlijk bij het zwembad gezeten en na ons opgefrist te hebben, zijn we naar een leuk restaurant vlak aan zee geweest. M kon eindelijk verse vis eten (zeebaars) en B hield het bij een beefsteak. Nu nog even nakletsen op ons balkon!
Kalinichta!