Dag 1 Naar San Diego

Vandaag gaat het gebeuren, eindelijk naar San Diego waar we onze zoon en schoonzoon na 7 maanden weer kunnen zien. De afgelopen dagen hebben we vanalles op het logeerbed gelegd wat mee moest en als je naar die stapel kijkt dan hoop je maar dat het in onze twee koffers past. Gelukkig viel het mee, de koffers gingen vrij gemakkelijk dicht en na wegen bleken we ook nog ver onder het toegestane gewicht te zitten. B gooit er nog wat leesvoer bij en op schiphol zien we dat beiden koffers iets boven de 18 zitten, het mag 23 zijn dus prima!
De reis naar Schiphol verloopt goed, wel iets drukker als we hadden verwacht, maar we konden toch aardig doorrijden.
Ook op Schiphol gaat het voorspoedig en al snel zitten we bij de Starbucks, B zijn favoriete plekje. We eten een heerlijk broodje en wandelen daarna naar de gate.
We vliegen deze keer met KLM en komen terecht in een nieuwe Dreamliner genaamd Lavender. We hebben een plaats gereserveerd met extra beenruimte en dat is heerlijk, kunnen we nu tenminste ook nog wat bewegen en gemakkelijk bij onze spullen komen.
Het raam waar we bij zitten kan je op 5 standen zetten, vraag me niet hoe het kan, maar hij kan van helder tot helemaal donker en dan nog 3 standen ertussen. We hebben allemaal een eigen scherm voor onze neus om films of tv te kijken, spelletjes te doen en wat helemaal grappig is: je kunt er op zien waar we vliegen. Een wereld met een vliegtuig erboven die je steeds verder kunt inzoomen, ook krijg je een overzichtje wat je rechts, links en voor het vliegtuig eventueel kunt zien (meestal zie je alleen maar wolken, maar je krijgt wel een beter idee waar we zitten).
Een goed verblijf voor de komende 10 uur, die tot onze blijdschap 9 uur en een kwartier worden, de oorzaak hiervan heb ik even gemist.
We worden goed verzorgd tijdens deze vlucht: krijgen twee warme maaltijden en een aantal keren wat te drinken. Van mijn voornemen om op de lange vlucht te gaan slapen komt weinig: ik kijk 2 films: Denial, over de holocaust, en Bridget Jones.s baby. De laatste had ik al eens gezien, maar
ik dacht zo wel in slaap te vallen .... niet dus.
We reizen met de tijd mee: we vertrekken om 17.00 en komen ruim 9 uur later aan, dan is het tegen 19 uur in Salt Lake city, maar nog steeds licht.
Aangekomen op Salt Lake City is het even wachten voordat we door de douane kunnen, daarna checken we direct weer in voor de volgende vlucht.
We eten wat bij een of andere wok en vliegen verder. Op het eerste stuk hebben we vrij veel turbulentie en ook de landing verloopt niet vlekkeloos, maar lang leven de Primatour. Tijdens deze vlucht heb ik wat kunnen slapen , B. niet, weer hebben we een vrij nieuw vliegtuig met ieder een eigen scherm, maar van mijn film heb ik alleen de eerste 10 minuten gezien.
Op het vliegveld staan de mannen ons op te wachten, zwaaiend met vlaggetjes, heerlijk om ze weer te zien!
We passen met zijn allen (en 2 grote koffers) precies in de auto en A brengt ons naar het autoverhuurbedrijf Hertz.
Omdat B goldmember is (kan je zo aanvragen via internet) hoeven we niet naar de balie om onze papieren te laten zien, maar staat er op een groot scherm aan het begin van de parkeergarage onze naam en in welk parkeervak onze auto staat. Het is een Nissan Pathfinder, een hele grote bak, maar aangezien we ook een deel met ons vieren gaan reizen is dat wel fijn. De sleutel ligt op het dashboard, B hoeft alleen maar even zijn rijbewijs bij de poort te laten zien en we kunnen gaan rjiden.
Onder begeleiding van M rijden we naar het apartement van M en A. We praten bij, douchen en vallen daarna als een blok in slaap.