Dag 6 Mount Rushmore en Custer SP

Na drie heerlijke nachten in het niet zo snelle Rapid City, trekken we verder naar onze volgende bestemming: Custer. En ondanks dat dit 'slechts' 40 mijlen verderop is, hebben we een lange reis voor de boeg, die werkelijk bol staat van de hoogtepunten. En dan bedoel ik dus echt punten in de hoogte.

Te beginnen met Mount Rushmore. Een berg met een opmerkelijke geschiedenis. Toen de nog naamloze berg bezoek kreeg van de advocaat Rushmore uit New York en hij vroeg naar de naam van de berg, was de oplossing simpel: vanaf dat moment dus Mount Rushmore. Jaren later was het deze berg die werd uitgekozen voor het opmerkelijke kunstwerk waar de berg nu vooral bekend om staat. Het oorspronkelijke idee was om lokale beroemdheden als Buffalo Bill op de berg te zeggen, maar de kunstenaar leek het een beter idee om nationale bekendheden in het graniet uit te houwen. En zo was het dus dat wij op deze maandagmorgen naar de gezichten van de presidenten Washington, Jefferson, Roosevelt en (ja, daar is ie weer) Lincoln staan te kijken. Samen beelden zij de eerste 150 jaar van de Amerikaanse democratie uit. We kijken met de nodige bewondering naar de vier beelden, elk 18 meter hoog (vergelijkbaar met 6 verdiepingen). Eerst doen ze nog wa plomp aan, maar dan verbazen we ons toch over de details die we zien, zoals het montuur van de bril van Roosevelt. Ondanks de drukte, banen we ons een weg langs het pad dat een uitzicht geeft op 'de grote vier' van verschillende perspectieven. We poseren nog bij de vlag van California, die samen met die van de andere staten wappert boven de 'avenue of the flags'. We shoppen nog de gebruikelijke souvenirs en maken ons klaar voor het volgende hoogtepunt.

Het volgende hoogtepunt bereiken we door de Iron Mountain Road te nemen richting Custer State Park. De wegen zijn majesteus, ze vinden al kronkelend een weg naar boven, compleet met in rots uitgehouwen tunnels. Bij het inrijden van een van deze tunnels zien we aan het einde van de tunnel de vier presidenten weer terug. Dit zich is mooier dan welke anzichtkaart ook vast kan leggen en we rijden in het traagst mogelijke tempo door het tunneltje om dit bizarre uitzicht voor altijd op ons netvlies vast te leggen. Even later stoppen we op de top van de Iron Mountain om andermaal uit te kijken over het enorme beeldhouwerk. Hier beseffen we ons hoe goed de locatie van het kunstwerk gekozen is. We nemen het ene kiekje naar het andere en stappen voldaan in de auto. Niet veel later stoppen we aan het einde van een grintweggetje bij een prachtig picknickplaatje aan een idyllisch meertje. We eten onze meegenomen broodjes en beseffen wat 'the sound of silence'  betekent. Een prachtig plekje voor een lunch!

We trekken door richting het dal en betreden het echte Custer Park. We vinden de toegangsprijs van 20 dollar aan de hoge kant, maar we wagen het er toch op. We volgen de Wild Life Loop, maar raken niet meer onder de indruk van de Buffels, Paarden, Ezels en Bokken. Wellicht zijn we iets te verwend geraakt. Ik (A) mag even voelen hoe het is om een Vlaggenschip te besturen richting een klim naar het volgende hoogtepunt op hoogte. We nemen de Needles Highway en al snel snappen we haar naam: de rosten lijken hier op naalden die van bovenaf zijn geland. We stoppen geregeld en verbazen ons keer op keer over het uitzicht en het landschap. Maar het absolute hoogtepunt van de dag zien we als we boven op de top komen. Een ontzettend smalle tunnel in een rots verschaft ons toegang tot een parkeerplaatsje dat de naam "Needle Eye" draagt. En hier zien we dan ook zo'n enorme rotsnaald met een prachtig doorkijkje, precies alsof deze naald een oogje heeft. We zijn allevier onder de indruk van het tunneltje, het uitzicht en de enorme rotsnaalden om ons heen. Eenmaal beneden besluiten we dat we dit de dollars meer dan waard vonden.
Het loopt tegen vijven als we de snelweg richtig Custer opdraaien. Hier zou ons laatste punt in de hoogte zich moeten bevinden: Crazy horse. Wederom een in rots uitgehouwen beeld, maar dit keer veel groter en van de Indiaan "Crazy Horse". We doen een poging dichterbij te komen, maar worden gestuit door het zoveelste betaalhuisje aan de weg. Dit keer wordt er 30 dollar gevraagd. En of het dit bedrag is, de verzadiging of de vermoeiheid of wellicht alledrie, besluiten we om te draaien. We kijken achterom nog naar het zijaanzicht van Crazy Horse. De navigatie geeft 5 minuten aan tot het hotel. Een gezellige kamer in een ditto hotelletje. We nemen een duikje in het zwembad en trekken naar het eveneens gezellige, maar uiterst kleine binnenstadje van Custer. We eten allevier een hamburger en zijn tevreden. Op het terrassje voor onze kamer spelen we nog een bordspelletje dat het hotel ter beschikking stelt. Moe maar tevreden vallen daarna de meeste mensen in slaap.