Dag 4 Milonas waterval en Greenbeach

De dag gestart met een heerlijk ontbijt, iedere dag staan er weer nieuwe dingen die natuurlijk wel even uitgeprobeerd moeten worden. Vanmorgen dus een plaatselijk gerecht geprobeerd: bladerdeeg met daarin warme vanillepudding, erg lekker moet ik zeggen, ik ben de Griekse naam hier van vergeten, stond wel vermeld bij het ontbijtbuffet.
B gaat zijn baantjes zwemmen ondanks de storm en M pakt alvast de spullen bij elkaar. De storm met noorderwind brengt aardig wat verkoeling en we maken van de nood een deugd door iets actiefs op het programma te zetten: we gaan wandelen naar de ‘Milonas waterfall’. Je kunt vanaf de kust beginnen met wandelen, maar het eerste lange deel kan ook gemakkelijk met de auto. Bij een informatiebord zetten we de auto en klimmen omhoog. Het pad is goed aangegeven met rode pijlen. Aan het begin van de route stond al dat de waterval droog was, maar we hebben gelezen dat het evengoed de moeite waard is. Op een gegeven moment gaat de route over in de, door de dorpsbewoners in de jaren ’60 aangelegde, watergoot. Zo stroomde destijds het water richting het dorp. Nu ligt het droog in kunnen wij erdoor heen lopen. Soms moeten we er even naast in verband met een overstekende rots, maar voor de rest loopt het prima moet ik zeggen.
Eenmaal bij de waterval aangekomen zijn we onder de indruk van de hoogte van de rotsen hier (zo’n 30 meter). Rechts van de waterval verschijnt bij veel regen ook nog een waterval, ook daar gaan we even naar toe. We rusten even uit en genieten van de stilte en de natuur hier. Daarna lopen we weer terug naar de auto.
We gaan op zoek naar een rustig strand en dat is op een zondag gemakkelijker gezegd dan gedaan. We rijden eerst naar Agia Fotia, maar komen voor het strand al helemaal klem te zitten met onze auto. Gelukkig blijft B koelbloedig en rijdt achteruit de berg op en krijgt de auto op een smal plekje weer gekeerd, we besluiten later deze vakantie nog eens terug te gaan. Ook verderop zien we mooie, maar drukke stranden, dus rijden maar weer verder. Even voorbij Makrygialos vinden we Greenbeach, wat nog grotendeels leeg is. We huren daar voor 8 euro een kiosk, een soort partytent, maar dan geen stoffen dak, maar een overkapping van palmbladeren, waarin twee ligbedden staan en een hangmat wordt opgehangen. We bestellen wat te drinken en blijven hier een paar uurtjes, om beurten liggen we in de hangmat wat door de wind heen en weer schommelt. Dat het Greenbeach heet zal waarschijnlijk komen omdat er erg veel groene keien en stenen tussen het zand liggen.
Bij het hotel gaan we lekker douchen en ’s avonds eten we weer bij het hotel, vanavond staat er stifado op het menu, een van onze favoriete gerechten, en lekker dat het is! Natuurlijk eten we weer veel te veel, want ook het toetje lacht ons tegemoet: sinaasappelcake met een laagje chocolade aan de onderkant.