dag 16: kantia

Vandaag staat Methana op het programma. Deze keuze is niet geheel los te zien van M haar naam. Methana ligt op een schiereiland van de Peloponnessos. Via een prachtige kustweg bereiken we na ruim 60 km het plaatsje. Tot onze verbazing is het zeewater hier wit! We vragen na hoe dit kan en het antwoord verbaast ons niet echt. Het blijkt zwavelhoudend water te zijn wat opborrelt uit de grond. Het stinkt er behoorlijk naar rotte eieren!
Er wordt ons echter beweerd dat het heel gezond is om in dit water te baden. Het halve dorp ligt er dan ook in zee. Er wordt ons nog fijntjes ingefluisterd dat het hier gratis en je er 50 meter verderop voor moet betalen. Ja, de crisis maakt ook de Grieken zuinig zullen we maar zeggen. Wij komen niet verder dan pootjebaden in de hoop dat onze wratjes op de voeten verdwijnen. Daarna maken we ons snel uit de voeten, want we beginnen wat misselijk te worden van de stank.
We trekken verder het dorpje in en belanden in de haven. We rijden de pier op om een kijkje over zee te hebben. Plotseling zien we de pier volstromen met auto's en mensen. Even denken we dat het vanwege ons is, maar al vrij snel merken we dat het te maken heeft met de naderende veerboot. We slaan het tafereel gaande. Het aanmeren gaat op z n Grieks, inderdaad legt het met de achterkant aan, maar ik bedoel eigenlijk dat het op een vrij ruige manier gaat. Het schip is dan ook niet vrij van diverse butsen in de romp. Mensen stromen naar buiten en naar binnen en in amper 10 minuten is het schip weer onderweg. We verbazen ons over de efficiency bij zo n ongeorganiseerde operatie. Willen wij het in Nederland misschien allemaal te goed doen?
Wij vertrekken dan ook maar huiswaarts en verbazen ons wederom dat we de leukste dingen beleven als we op de bonnefooi op pad gaan.
We besluiten in ons hotel te eten en dit is geen verkeerde keus. We eten echt overheerlijke chicken al forno! Nog nooit zo lekker kip gegeten, behalve die van M natuurlijk ;-)
We besluiten de avond met de hoteleigenaren. Hij was vroeger DJ en toen we nummers begonnen aan te vragen ging ie helemaal los. Door de ervaring in Githion besluiten we om niet all the way te gaan, maar ronden wel af met een ouzo. Morgen vertrekken we naar Varkiza, ons eindstation.

Ta leme